اقتصادنامه، علیرضا بهداد: خوش بحال نسل ما دهه شصتی‌ها که نشاط سیاسی را با سیدمحمد خاتمی تجربه کردیم.
آن روزها از "آزادی بیان"، "آزادی اندیشه" و "زنده باد مخالف من" سخن می‌گفتیم.
اصلاحات را قلبا و عقلا باور داشتیم. نه مثل امروز که "خشم سیاسی" و از بین رفتن کرامت انسان‌ها باب شده و طرفین دعوا هیچ ارزشی برای ارزش‌های هم قائل نمی‌شوند.
نسل ما به دور از هیجانات، اصلاحات را پیش می‌بُرد و به همه عقاید احترام می‌گذاشت.
این مشی را از خاتمی آموخته بودیم که هم مصدقِ زمانه می‌خواندیمش و هم، شریعتیِ دوران.
با روحانیت بطور مسالمت‌آمیز گفت‌وگو می‌کردیم و اخلاق و اندیشه‌مان را به‌دست اتاق فکرهایی که دلسوز "ایران" نیستند نمی‌سپردیم.
هرگز به خود اجازه جسارت به روحانیت، زنان محجبه، اماکن مقدس را نمی‌دادیم و با احترام گذاشتن به یکدیگر زندگی می‌کردیم.
"پرچم" و "تمامیت ارضی" برای ما مقدس بود و اجازه نمی‌دادیم هیچ عنصر خارجی در ما نفوذ کند.
۲۱ اسفندماه را به عنوان روز نفی خشونت نامگذاری کردیم و هرگز به سمت خشونت طلبی و ترویج آن نمی‌رفتیم.
زیاد کتاب می‌خواندیم و در لابلای کُتُبِ فرهنگِ لغات "جامعه مدنی" را جستجو می‌کردیم که زیستن با یکدیگر را با هر عقیده‌ای یاد بگیریم.
حالا که به مرز ۴۰ سالگی رسیده‌ایم آن‌روزها برایمان به یک نوستالژی تبدیل شده و افسوس می‌خوریم که چرا نشاط سیاسی جای خود را به خشم سیاسی داد.
علیرضا بهداد، مدیرمسئول اقتصادنامه
.jpg)
