✍️ علیرضا بهداد
🔸 از لحظه‌ای که آن مامور سپاه خطاب به مسافرِ بخت برگشته‌ی هواپیما که به دلیل به‌همراه داشتن یک پایه دوربینِ ساده گرفتار رفتار نه‌چندان حرفه‌ای ماموران شده بود، به این سوال فکر می‌کنم که "چرا بارِ برهه حساس کنونی فقط به دوش مردم است؟"
🔸 دوشنبه ۲۵ مهرماه، پروازِ ساعت ۱۰:۴۵ ایران‌ایر تور، مقصد: جزیره کیش. مسافرِ ناآگاه نمی‌دانست که نباید برخی تجهیزاتِ الکترونیکی و فلزی را وارد هواپیما کند، وارد گیت سپاه ترمینال شماره ۲ فرودگاه مهرآباد شده بود.
🔸 عجله داشت و ظاهرا در آخرین لحظه توانسته بود کارت پروازش را دریافت کند. وسایلش را در دستگاه قرار داد و خود پس از عبور از گیتِ سپاه و بازرسی بدنی، منتظر ماند تا وسایلش را تحویل بگیرد.
🔸 مامور سپاه ناگهان به او گفت: "بردن پایه دوربین به داخل هواپیما ممنوع است" و آن مسافر، که به‌نظر می‌رسید، بی‌خبر از پروتکل‌های پرواز است، التماس کنان گفت: "کانتر بسته شده و کاری نمی‌توانم بکنم. خواهش می‌کنم همکاری کنید چون به این تجهیزات نیاز دارم."
🔸 جوان تنومندِ سپاهی که موهایش را آلمانی زده بود وارد معرکه شد و گفت: وقتی می‌گوییم ممنوع است، ممنوع است!
🔸 مسافر که همه چیزش را باخته می‌دید با اضطرابی شدید باز خواهش کرد، اما پاسخ همان بود: ممنوع است!
🔸 تا اینجای کار هیچ قصوری متوجه مامور سپاه نبود، او به وظایفش عمل می‌کرد و لابد آنقدر بطور روزانه با تعداد بسیاری از مسافران که با تاخیر به پرواز می‌رسند، مواجه بود که این التماس‌ها در او تاثیری نداشت چرا که کوچکترین خطایی از سوی چنین افرادی به در خطر افتادن جان بسیاری خواهد شد.
🔸 برهه حساس کنونی آنجا شکل گرفت که مامور دیگری وارد صحنه شد و وقتی که دید مسافر بی‌تاب می‌کند و از مامور می‌خواهد او را اذیت نکند، بی مقدمه به مسافر گفت: "ما اینجاییم که مردم را اذیت کنیم!"
🔸️ همسر او در این لحظه جمله‌ای به زبان آورد که نظر حاضران را به خود جلب کرد. گفت: حالا متوجه شدم که مهسا امینی را چگونه سکته دادید.
🔸 اینجا بود که ورق برگشت و ناظران که مسافر را مقصر می‌دانستند و او را در دل خود مورد شماتت قرار می‌دادند، با تعجب با آن مامور نگاه کردند، گویی که باور ندارند، حافظان امنیت آنان خود را آزارگرِ مردم معرفی کنند.
🔸 طبیعتا افرادی که در بدنه سپاه مشغول به کار هستند و وظیفه حفاظت از پروازهای کشور را بر عهده گرفته‌اند، باید از حداقل آموزش‌های روانشناسی، جامعه‌شناسی و شرایط سیاسی کشور مطلع باشند نه به زخم فردی که سرشار از اضطراب، خشم و ناامیدی‌ست، نمک بپاشند و جملاتی را استفاده کنند که در "برهه حساس کنونی" و حتی "برهه عادی فعلی" هرگز نباید به زبان آورند.
🔸 شوخیِ اینکه مامورِ سپاهیِ حفاظت از فرودگاه جلوی جمعی از مردم به یکی از مردم بگویید "ما اینجا هستیم که مردم را اذیت کنیم" هم بسیار زننده و هم غیر حرفه‌ایست چه برسد به فردی درمانده که دستش به جایی بند نیست چنین حرفی زده شود.
🔸 بهتر نیست در شرایطی که کشور وضعیت ویژه‌ای از نظر داخلی و خارجی دارد و نظامیان آن متهم به رفتار خشونت‌آمیز با مردم خود هستند، افرادی که در جایگاه‌های حساس قرار دارند، بارِ کوچکی از "برهه حساس کنونی" را بر عهده بگیرند؟
🔸 بهتر نیست در مکان‌هایی که افراد عادی در رفت و آمد بوده و الزاما سیاسی نیستند و اعتراض خود را فعلا در دل نگه داشته و به کف خیابان نبرده‌اند، از مامورانِ حرفه‌ای‌تری استفاده شود و با جملاتی سخیف، نهاد بالا دستی خود را بد نام نکنند؟
🔸 به‌نظر می‌رسد بیش از آنکه جامعه‌ی خشمگین نیاز به آرامش داشته باشد، برخی افراد که لباسِ خدمت برای امنیت و حفاظت از مردم را به تن کرده‌اند بیشتر نیازمندِ آرامش در رفتار و کردار و بیانِ خود هستند.
