شنبه 8 ارديبهشت 1403 شمسی /4/27/2024 5:06:39 AM
.jpg)
گزارش یک
ایران می‌تواند بهشت استخراج ارزهای دیجیتال و قطب فعالان این صنعت باشد
فرصت‌سوزی در استخراج طلای دیجیتال
اقتصادنامه، مریم بابایی: بیتکوین این روزها به اتهام مصرف بالای برق در صدر اخبار قرار دارد و سیاستگذار و قانون‌گذار با کندی و سستی در تدوین قوانین فعالیت در حوزه رمزارزها با ایجاد ممنوعیت و اتخاذ رویکرد سلبی به فرصت‌سوزی روی آورده‌اند. هر چند گفته می‌شود رویکرد دولت در این زمینه، ادامه فعالیت استخراج رمزارزها، به دو شرط واقعی‌سازی نرخ برق و تعهد به بازگشت ارز است اما همچنان هیچ سازو کار مشخصی به جز ممنوعیت برای فعالان این حوزه در نظر گرفته نشده است.
متهم شدن فعالان این حوزه به مصرف بالای برق و سوءاستفاده از برق یارانه‌ای در حالی است که کارشناسان این حوزه می‌گویند این صنعت نه تنها باعث کمبود انرژی نیست بلکه از ظرفیت‌های آن می‌توان علاوه بر دور زدن تحریم ها برای کاهش اتلاف انرژی، پرداخت بدهی های برقی، توسعه نیروگاه‌ها و حتی کاهش قیمت برق مشترکان نیز استفاده کرد.
به گفته متخصصان این حوزه ارزهای مجازی به دلیل ماهیت غیرمتمرکزی که دارند خارج از دامنه تحریم‌های آمریکا هستند، بنابراین در زمان تحریم از ابزارهای کارآمد برای دور زدن تحریم‌ها هستند. اما برای اینکه ایران بتواند از رمز ارزها برای دور زدن تحریم و مبادلات بین المللی استفاده کند باید این ارزها را داشته باشد که برای دسترسی به آنها یا باید این ارزها را از خارج از کشور خریداری کرد یا اینکه به تولید آنها در داخل (ماینینگ) اقدام کند.
خرید ارزهای دیجیتال از طریق فروشنده‌های خارجی، محدودیت‌هایی دارد و باعث خروج پول و ارز فیزیکی از کشور می‌شود، اما استخراج این نوع ارزها در داخل نه تنها از خروج پول از کشور جلوگیری کرده بلکه باعث ارزآوری در شرایط سخت تحریم نیز می‌شود. اما در شرایطی که در بسیاری از کشورهای اروپایی، آسیایی، آفریقایی و حتی آمریکایی برخی ارزهای مجازی به رسمیت شناخته شده‌اند و می‌توان به جای مبادله مستقیم از طریق بانک‌ها با استفاده از این نوع ارزهای دیجیتال، اقدام به پرداخت پول و تأمین کالا کرد، مسولان در اقدامی غیرکارشناسی فعالیت در این حوزه را ممنوع اعلام کردند.
به‌تازگی بانک مرکزی اطلاعیه‌ای درباره ممنوعیت رمزارزها منتشر کرده تا فعالان این عرصه را که از مدت‌ها پیش منتظر قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری مجلس و دولت‌اند، با شوک جدیدی روبه‌رو کند. بانک مرکزی در اطلاعیه خود عنوان کرده انتشار رمزارز با پشتوانه طلا، فلزات گرانبها، ریال و انواع ارز انحصاراً در اختیار بانک مرکزی است و فعالیت اشخاص برای ایجاد و اداره شبکه پولی و پرداخت مبتنی‌بر بلاک‌چین غیرمجاز است. براساس این اطلاعیه، شرکت‌های داخلی حق استفاده از ابزار بلاک‌چین برای تسهیل مبادلات مالی بین خود را ندارند. در این اطلاعیه همچنین آمده شرایط استخراج رمزارزها در کمیسیون اقتصادی دولت در حال بررسی است و متعاقباً اعلام خواهد شد.
پاک کردن صورت‌مساله از سوی بانک مرکزی در حالی است که فعالان بلاک‌چین این اطلاعیه را یک‌جانبه می‌دانند و معتقدند این اقدام بانک مرکزی دست فعالان این صنعت را برای استفاده‌های مفیدی که می‌توانست در زمینه‌های مالی برای کشور به ارمغان بیاورد، خواهد بست. بانک مرکزی در واکنش به حاشیه‌های اخیر بیتکوین به‌جای اتخاذ رویکرد منطقی و تدوین سازوکار استفاده و کاربرد رمزارزها، رویکرد سلبی نسبت به فعالان این حوزه و صنعت در پیش گرفته و راه را برای انواع فعالیت‌های غیرقانونی هموارتر کرده است.
برق یارانه‌ای و واقعیت میزان مصرف برق ماینرها
یکی از چالش‌هایی که در روزهای اخیر برای فعالان صنعت بلاک‌چین به وجود آمده، استفاده غیرقانونی از برق ارزان مزارع است. در این زمینه عنوان می‌شود برق ارزان ایران فرصت را برای استخراج‌کنندگان ارز مجازی فراهم کرده و باعث جذب هرچه بیشتر این افراد به ایران شده است. در واقع با توجه به اینکه برق در ایران مشمول یارانه است و هزینه بسیار پایینی در مقایسه با بسیاری کشورها داراست، عده‌ای در حال سوءاستفاده از برق صنعتی و کشاورزی در مزرعه ارز دیجیتال هستند که این نوع برق به مراتب بسیار ارزان‌تر از برق خانگی است و کسانی که در کار استخراج ارز دیجیتالی هستند، سعی می‌کنند سوله‌هایی که مجهز به برق صنعتی یا کشاورزی هستند را برای استخراج اجاره یا خریداری کنند.
همایون حائری، معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی می‌گوید مزارع استخراج ارزهای رمزنگار رشد بسیار زیادی در کشور داشته و با توجه به حجم مصرف برق بالای آنها، استخراج هر واحد بیتکوین در حدود برق مصرفی سالانه ۲۸ واحد مسکونی در تهران است. مسولان وزارت نیرو همچنین می‌گویند برای تولید هر واحد ارز مجازی «بیت کوین» نیاز به مصرف ۷۲ هزار کیلووات برق بوده و به اندازه مصرف ۲۸ مشترک، برق استفاده می‌شود که ادامه چنین روندی خطرناک است. به گفته آنها اگر روند استخراج ارزهای مجازی به همین نحو ادامه یابد پیش بینی می‌شود مصرف آنها به بیش از ۲ هزار مگاوات برسد.
در ایران قیمت هر کیلووات برق کشاورزی بین ۳۰۰ تا ۵۲۴ ریال است و برق صنعتی هم هر کیلووات حدود ۴۰۰ تا ۸۲۵ ریال محاسبه می‌شود. برق مدارس و مساجد هم با توجه به یارانه‌های دولتی، تقریبا مجانی است. وزارت نیرو، می‌گوید بیش از ۷ درصد افزایش مصرف برق طی ماه جاری در ایران به دلیل استخراج ارز دیجیتال بیتکوین و رمزارزهاست.
از سوی دیگر، در حالی که مسئولان مدام بر تاثیر استخراج ارز مجازی بر مصرف برق و تامین برق کشور تاکید دارند، عده‌ای از استخراج‌کنندگان ارز دیجیتالی در قالب انجمن بلاک‌چین ایران در بیانیه‌ای اعداد و ارقام اعلام‌شده را غیرواقعی عنوان کرده‌اند. به گفته آنها ساماندهی و توسعه مزارع استخراج ارزهای مجازی نه تنها باعث افزایش مصرف برق کشور نشده، بلکه در صورت ساماندهی و توسعه شهرک‌های ماینینگ می‌توان از آن برای احداث نیروگاه‌های جدید، پرداخت بدهی‌های سنگین این صنعت، کاهش اتلاف انتقال و توسعه شبکه برق کشور استفاده کرد.
کارشناسان معتقدند ارزش هر واحد بیتکوین که اکنون به نزدیک ۱۳۰ میلیون تومان رسیده است با استفاده از نهاده اولیه‌ای به نام برق تولید می‌شود که قیمت استفاده از آن حتی در پیک مصرف به کمتر از یک سنت در هر کیلووات ساعت می‌رسد. قیمتی که به لحاظ بین‌المللی فقط با زیمبابوه و ونزوئلا قابل قیاس است.
به‌تازگی، دانشگاه کمبریج با استفاده از یک نرم‌افزار محاسبه‌گر آنلاین، میزان مصرف برق بیتکوین و مقایسه آن با میزان مصرف برق سایر نهادها را ارائه کرده است. براساس برآوردهای انجام‌شده، این ارز دیجیتالی، 61.76 تراوات بر ساعت، در طول یک سال استفاده می‌کند.
این میزان، بیشتر از مصرف برق بسیاری از کشورها و همچنین 0.28 درصد از کل برق مصرفی جهان است. جمهوری چک، 62.34 تراوات بر ساعت در طول یک سال استفاده می‌کند، در حالی که این میزان برای سوئیس 58.46 تراوات بر ساعت اعلام شده است. در واقع، بیتکوین اگر یک کشور بود، در جایگاه چهل‌ویکم کشورهای بالاترین مصرف‌کنندگان برق قرار می‌گرفت.
درباره ایران اما به نظر می‌رسد در حال حاضر تعلل دولت و مجلس در سیاست‌گذاری و قانون‌گذاری در زمینه رمزارزها موجب عقب‌افتادگی ایران در مقایسه با سایر نقاط دنیا در این زمینه شده است. رفتارهای پلیسی و تصمیمات خلق‌الساعه دولتی‌ها طی این مدت، فعالان این صنعت آینده‌دار و پرسود را یا به کنج پستوها کشانده یا به آن سوی مرزها فراری داده تا همچنان در فرصت‌سوزی رکورددار باشیم. هرچند به نظر می‌رسد این ممنوعیت تنها برای فعالان بخش خصوصی است و خودی‌ها در خفا مشغول این تجارت پرسودند.
براساس آمار غیررسمی، در حال حاضر حدود ۱۸۰ هزار دستگاه ماینر در ایران وجود دارد که البته این به جز مواردی است که از راه قاچاق و بدون ثبت شدن وارد کشور شده است. فعالان بخش خصوصی می‌گویند چیزی حدود 80 هزار دستگاه از این دستگاه‌ها در اختیار بخش خصوصی است و مابقی در اختیار دستگاه‌ها و نهادهای دیگر است.
در عرصه جهانی اما اکنون رمزارزها گسترش غیرقابل‌انکاری یافته‌اند و علاوه‌بر بیتکوین، ۸ هزار رمزارز دیگر در جهان متولد شده‌اند. شرکت فیسبوک اخیراً اعلام کرده است که ارز دیجیتال خود به نام «لیبرا» را در سال آینده میلادی به بازار عرضه خواهد کرد. با آغازبه‌کار «لیبرا»، کاربران فیسبوک که جمعیتی در حدود 2.4 میلیارد نفر را شامل می‌شوند، می‌توانند در سطح جهان اقدام به تراکنش مالی بر مبنای این ارز کنند و این امر به‌صورتی بالقوه کل نظام بانکداری سنتی در جهان را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
این یک واقعیت است که خلق ارزهای رمزپایه، آینده تراکنش‌های مالی در جهان را شکل می‌دهد و سخت‌گیری‌های دولت در مواجهه با این صنعت و تاخیر در تصمیم‌گیری‌ها، خسارات جبران‌ناپذیری به این صنعت نوپا در کشور وارد می‌کند. فعالان بلاک‌چین در ایران معتقدند دود سستی و کرختی دولت در واقعی کردن قیمت انرژی و فراهم نکردن پشتوانه قانونی و تعلل در سیاست‌گذاری نهایتاً در چشم بخش خصوصی فعال در این حوزه خواهد رفت.
اظهارنظر مسوولان درباره بیتکوین
---
گزارش دو
بیتکوین چیست؟
اقتصادنامه: بیتکوین که این همه سرو صدا و حاشیه به‌دنبال داشته است، چیست؟ گفته می‌شود 10 سال پیش بیتکوین متولد شد. شخصی با نام ساختگی «ساتوشی ناکاموتو» اعلام کرد پول جدیدی به وجود آورده که کار خواهد کرد. قرار بود این پول یک ارز دیجیتال و جهانی باشد بدون اینکه بانک‌ها و دولت‌ها در آن نقشی داشته باشند. حالا پس از 10 سال این پول که نخستین‌بار با ۳۰ سنت معامله شد، هزاران دلار ارزش پیدا کرد.
اسکناس یا سکه بیتکوین وجود ندارد و بیتکوین یک روش پرداخت دیجیتال است که بر مبنای رمزنگاری و با شبکه‌ای از کامپیوترها ممکن می‌شود. بیتکوین ارزی نیست که بانک مرکزی داشته باشد و نقل و انتقال‌ها با تایید در شبکه ممکن می‌شود. اعضای این شبکه می‌توانند با حل مسائل ریاضی، بیت‌کوین‌های جدید استخراج کنند.
هر بیتکوین زنجیره‌ای دیجیتال از سوابق تراکنش دارد (blockchain) که به صورت توزیع‌شده روی شبکه ذخیره‌سازی و به‌روزرسانی می‌شود. زنجیره بیتکوین ظرفیت اضافه شدن یک مگابایت اطلاعات در هر ۱۰ دقیقه را دارد. بیتکوین یک مالک، بانک مرکزی یا هیچ مرکز دیگری مانند یک کامپیوتر و سِرور اصلی ندارد و نقل و انتقال‌ها با تایید در سراسر شبکه انجام می‌شود. تراکنش‌های بیتکوین می‌تواند به‌طور ناشناس انجام شود.
ارزهای رمزنگاری‌شده فقط یکسری کد رایانه‌ای هستند که ارزشی پولی را در خود نگهداری می‌کنند. این کدها توسط رایانه‌هایی با قدرت بالا و البته صرف مقدار زیادی انرژی تولید می‌شوند. ارز رمزنگاری‌شده را ارز دیجیتال نیز می‌نامند. ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال هر دو نوعی پول عمومی هستند که از طریق فرایند بسیار پیچیده رایانشی تولید شده و میلیون‌ها کاربر رایانه‌ای که در اصلاح «استخراج‌کننده» یا «ماینر» نامیده می‌شوند بر درستی آن نظارت می‌کنند. به همین دلیل امکان جعل این پول تقریباً وجود ندارد.
برای استخراج بیتکوین باید رایانه خود را به صورت ۲۴ ساعته برای حل مسائل پیچیده محاسباتی با نام «گواه اثبات کار (proof of work)» در اختیار شبکه بیتکوین قرار دهید. هر یک از این مسائل دارای مجموعه‌ای از جواب‌های احتمالی ۶۴ رقمی است. اگر رایانه خانگی‌تان به صورت ۲۴ ساعته روشن باشد شاید بتوانید طی چند روز، یک مساله بیتکوین را حل کنید. هر رایانه خانگی به این ترتیب می‌تواند هر روز بین ۵۰ تا ۷۵ سنت به دست آورد. در مقابل، اگر ۳۶ رایانه قوی به صورت همزمان به این کار بپردازند شاید بتوانند هر روز تا ۵۰۰ دلار هم به دست آورند.
کامپیوترهایی که جزو شبکه بیتکوین هستند و تراکنش‌ها را ضبط و تایید می‌کنند، می‌توانند در ازای آن با حل مسائل ریاضی ویژه بیت‌کوین‌های جدید استخراج کنند. با توجه به دشواری فزاینده حل مسائل ریاضی مرتبط با بیتکوین، برخی چندین ماینر را همزمان به کار می‌گیرند تا شانس خود برای کسب بیتکوین جدید را بالا ببرند. این ماینرها انرژی نسبتاً بالایی مصرف می‌کنند.
---
دو رویکرد سیاستگذار در حوزه رمز ارزها
فرزین فردیس، نایب‌رئیس کمیسیون اقتصاد نوآوری اتاق تهران
اصولاً مثل هر تکنولوژی و فناوری جدیدی، ما در حوزه رمزارزها با کمبود قوانین مواجه هستیم. در این موارد دو رویکرد می‌توانیم داشته باشیم؛ رویکرد اول این است که سیاست‌گذاران کشور هرچه سریع‌تر نسبت به آن حوزه، تعیین‌تکلیفش و قانون‌گذاری و تنظیم مقررات و روابط کاری بین ذی‌نفعان زودتر اقدام کنند و طبیعتاً کمک کنند که فضا شکل بگیرد.
براساس آن قوانین، رویکرد دوم این است که صبر کنند و عکس‌العملی نشان ندهند و آن فضا را فعالان شکل دهند. بخشی از فعالان می‌توانند فعالانی باشند که می‌توانند سوءاستفاده هایی را انجام دهند و این موضوع را نمی‌توان کتمان کرد که در هر حوزه‌ای فعال اخلاق‌مدار و مبتنی بر اصول حرفه‌ای کاری داریم و افرادی داریم که خیلی این مسائل برای‌شان مهم نیست؛ از هر دری وارد می‌شوند و هر کاری می‌کنند. ما معمولاً در کشور در برخورد با فناوری‌های جدید رویکرد دوم را اتخاذ کرده‌ایم؛ یعنی سیاست‌گذاران در جایگاه‌های مختلف خیلی دیر عمل کرده‌اند.
این کار شاید بخشی به خاطر اینرسی، لختی و کندی که در فرایند قانون‌گذاری وجود دارد، باشد. شاید بخشی به خاطر بدنه کارشناسی ضعیف سیاست‌گذاران ما باشد که خیلی از نهادهای ما دانش و مهارت لازم را که برای تسلط به فناوری‌های جدید نیاز است، ندارند.
بدنه کارشناسی سیاست‌گذاران ما به این دلیل ضعیف است که کمتر از افراد جوان و دارای دانش در این حوزه استفاده می‌کنند و سیاست‌گذاران فعلی کمتر با فناوری روز آشنا هستند. نتیجه این می‌شود که تا سیاستگذار متوجه شود که این فناوری چیست، کسانی که می‌خواستند سوءاستفاده کنند، سوءاستفاده‌های‌شان را کرده و فضا را ملتهب کرده‌اند.
نتیجه این است که برخوردهای بعدی ایجاد می‌شود و این در یک سیکل و دینامیت می‌افتد که به جای اینکه بازار را حاکمیت و سیاستگذار شکل بدهد منفعلانه نسبت به بازار عمل می‌کند. در مورد رمزارزها کار درست این است که دولت با مشورت فعالان بخش خصوصی که می‌تواند نماینده اتاق‌های بازرگانی یا سندیکای صنعت برق باشد یا درواقع سندیکا و تشکل مربوط به حوزه‌های نزدیک، نسبت به به‌رسمیت شناختن فضای رمزارزها با لحاظ کردن یکسری محدودیت‌هایی که طبیعتاً در هر کشوری محدودیت‌ها و چارچوب‌هایی دارد، اقدام کند.
در حال حاضر چیزی که به همه ازجمله قانون‌گذار، سیاستگذار و بخش خصوصی ضربه می‌زند، این است که در این حوزه هیچ قانونی نداریم. معلوم نیست فعالیت چه کسی درست است و فعالیت چه کسی غیرقانونی و نتیجه این است که کسی که می‌خواهد سوءاستفاده کند، این کار را می‌کند و آن کسی که در راستای منافع کشور عمل می‌کند به چوب کسی که سوءاستفاده می‌کند، کتک می‌خورد؛ ولی اگر قوانین شفاف و محدودیت‌ها مشخص شود، نتیجه این خواهد بود که یک مقدار از فضای تیره و تار کاسته می‌شود و افرادی که می‌خواهند صحیح و سالم کار کنند می‌دانند که در این فضا می‌توان فعالیت مثبت اقتصادی انجام داد.
مثل هر فناوری دیگری باید به جنبه‌های پولی و تعرفه‌های مواد اولیه که در این صنعت برق است و هم تعرفه خرید و فروش و... بپردازیم. اگر به این فناوری نپردازیم یک روز می‌بینیم که همه دارند از آن استفاده می‌کنند؛ ولی قانون مشخص نداریم.
در مجموعه قوانین کشور پیش‌بینی شده که نهادهای مختلفی می‌توانند نسبت به پیشنهاد یک بند قانونی یا مجموعه قوانین اقدام کنند؛ دولت می‌تواند لایحه بدهد و مجلس می‌تواند طرح بدهد. اینکه تابه‌حال این خلأ وجود دارد، معنایش این نیست که یکی مقصر است. ما همه کم‌کاری کردیم؛ چه در بخش خصوصی، چه در بخش دولتی و چه در بخش مجلس و همه ما موظفیم فناوری جدیدی که می‌آید تلاش کنیم شرایط تنظیم بازار در آن فراهم شود.
اگر دولت تابه‌حال قانون نداده بخشی عقب‌ماندگی ناشی از عدم تلاش منجر به نتیجه است. اگر مجلس کم‌کاری کرده با توجه به اینکه مرکز پژوهش‌ها، کمیسیون اقتصادی و کمیسیون‌های مختلف دارد که می‌تواند در این حوزه ورود کنند و کارشناس‌های مختلفی به عنوان بازوهای اجرایی مجلس هستند این کم‌کاری موجه نیست. بخشی از عقب‌ماندگی بر عهده مجلس است.
ما هم در بخش خصوصی می‌توانستیم از طریق تشکل‌ها و اتاق فعال‌تر عمل کنیم و سند پیش‌نویسی را به دولت یا مجلس بدهیم و پافشاری کنیم در اینکه این مجموعه قوانین بررسی شود و در صورت لزوم ثبت و ضبط شود و به تصویب برسند؛ ولی این کار را نکردیم. البته خوشبختانه دیروز در جلسه‌ای که ما اعضای کمیسیون اقتصاد، نوآوری و تحول دیجیتال خدمت جناب آقای آذری‌جهرمی و دکتر ناظمی رسیدیم صحبت از بحث رمزارزها شد و مقرر شد هفته آینده اتاق تهران نظر کارشناسی خودش را که جمع‌بندی شده به صورت یک بیانیه منتشر کند و آنجا فضایی به وجود می‌آید که از نظر بخش خصوصی هم دولت به صورت رسمی آگاه شود.
ما با دنیایی مواجهیم که هر روز در آن با مجموعه‌ای از فناوری‌ها مواجه می‌شویم. هوش مصنوعی و واقعیت مجاری پررنگ شده است؛ این فناوری‌ها و تکنولوژی‌هایی است که در دنیا به سرعت می‌آید و در همه این موارد ما می‌توانیم فرصت‌کشی و فرصت‌سوزی کنیم که اتفاق‌های بدی بیفتد و بگیر و ببندهایی که طبیعتاً اتفاق می‌افتد که فضا را برای فعال اقتصادی که سالم است و مسئولانه عمل می‌کند سخت می‌کند و یا می‌توانیم همزمان با پخته شدن آن فناوری، دولت، مجلس و سایر نهادهای فعال سیاست‌گذاری‌ها را همراه با رشد انجام بدهند.
---
یادداشت2
قانون‌گذاری کُند در حوزه ماینینگ
یاشار راشدی، توسعه‌دهنده نرم‌افزار در حوزه بلاک‌چین
موضوع این است که رمزارزها و صنعت بلاک‌چین یک دانش به‌روز در عرصه بین‌الملل است و این دانش، دانش جدیدی است؛ ولی اگر ما روی این دانش کار کنیم، همگام باشیم و تولید تکنولوژی و تولید سرویس کرده و از آن استفاده بهینه کنیم، می‌توانیم هم منافع اقتصادی داشته باشیم و هم این تکنولوژی را صادر کنیم؛ ولی اگر غفلت کنیم و جلوی آن را بگیریم و نتوانیم از فرصت استفاده کنیم، فرصت‌سوزی کرده‌ایم و در آینده باید همین تکنولوژی را از کشورهای دیگر وارد و ارز خارج کنیم و فرصت‌هایش را از دست بدهیم.
یکی از امتیازهایی که رمزارزها و صنعت بلاک‌چین برای ما دارد، این است که کانال مالی با تمام دنیاست که امکان متوقف کردنش وجود ندارد. به این دلیل که توسط یک کشور یا شرکت خاصی مدیریت نمی‌شود و در شرایط تحریم می‌تواند به ما کمک کند. مشخصاً درباره ماینینگ، اول باید مشخص شود که به چه دلیل انجام می‌شود.
بحث ماینینگ یک موضوع فنی است. رمزارزها یک سرور مرکزی ندارند که اطلاعات افراد و دیتایی که مربوط به موجودی حساب افراد می‌شود روی آن باشد مانند بانک‌ها که اطلاعات آنها روی یک سرور مرکزی ذخیره می‌شود. این اطلاعات روی کامپیوترهای افراد روی شبکه در نقاط مختلف دنیا پخش است.
با توجه به اینکه این دیتا پخش است؛ بنابراین واحد مرکزی وجود ندارد که صحت این اطلاعات را تایید کند که این موجودی صحیح است یا غلط، یا اجازه ندهد موجودی افراد دو بار خرج شود و... عملیات ماینینگ برای تایید صحت تراکنش‌ها و موجودی افراد و داده‌هاست که روی شبکه در حال انجام است.
کسی که عملیات ماینینگ انجام می‌دهد با یکسری محاسبات ریاضی در امن نگه داشتن شبکه رمزارز مشارکت می‌کند. یکی از روش‌های اجماع، روش ماینینگ است که البته روش‌های دیگر هم وجود دارد. اجماع، مشارکت در حل مساله ریاضی برای امن نگه داشتن شبکه اجماع در شبکه‌های رمزارز است.
درواقع ماینینگ خدمتی به کل شبکه می‌دهد و در ازای آن از شبکه دستمزد دریافت می‌کند. این شبکه زیرساختی است برای یک شبکه تبادل مالی که حجم زیادی از تراکنش‌های مالی را در کل دنیا انجام می‌دهد. مثل این است که سرورهای یک بانک بزرگ جهانی را نگهداری و در قبال آن یک چیز ارزشمند دریافت می‌کنیم که ارزش دارد و پول بابت آن به ما می‌دهند. ما با این کار خدمات فنی و مهندسی را به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم و چیزی که به دست می‌آوریم، واحدی از پولی است که ارزشمند است و می‌توانیم آن را تبدیل به دلار و ذخیره‌اش کنیم. ما می‌توانیم این ارزش را نگه داریم. این کار نوعی ارزآوری برای کشور است.
موضوع دیگر این است که وقتی قدرت در اجماع شبکه بیتکوین داشته باشیم این قدرت پردازشی در بیتکوین مهم است چون می‌توانیم در شبکه بیتکوین تاثیرگذار باشیم؛ به این معنا که شبکه بیتکوین برای تغییر پروتکل یکسری پیشنهاد دارد که به رأی گذشته می‌شود و اگر رأی کافی بیاورد رویه حرکت بیتکوین را می‌توانیم تغییر دهیم و می‌توانیم به سمتی ببریم که خودمان می‌خواهیم.
بیتکوین یک نرم‌افزار اُپن سوروس و رایگان است؛ به این معنا که پشت این شبکه و نرم‌افزار یک شرکت و کشور خاص نیست. بیتکوین یک پروژه است که کدهای آن را همه می‌توانند ببینند و در تغییر این کدها مشارکت کنند. تغییراتی که روی این کد داده می‌شود براساس مشارکت افراد داوطلب از سراسر دنیاست.
وقتی تغییری قرار است انجام شود این تغییر ابتدا در پروتکل بیتکوین به عنوان یک پروپوزال و پیشنهاد مطرح و سپس به رای گذاشته می‌شود. این رای الکترونیکی است و با همان قدرت پردازش ماینرها انجام می‌شود. اگر رای کافی گرفت، این تغییر در ورژن‌های بعدی بیتکوین اعمال می‌شود و هر شخصی که از شبکه بیتکوین استفاده می‌کند باید از این قوانین تبعیت کند.
ما اگر قدرت پردازشی زیاد داشته باشیم، می‌توانیم پروپوزال‌هایی بدهیم و مسیر بیتکوین را به سمتی که فکر می‌کنیم خوب است، هدایت کنیم؛ یعنی قدرت استراتژیک. به این معنا که علاوه بر صادرات تکنولوژی، با قدرت پردازش یک قدرت استراتژیک داریم. این قدرت پردازش در سراسر دنیا بحث مهمی است.
چهارشنبه هفته گذشته آقای نعناکار، معاون حقوقی سازمان فناوری اطلاعات ایران نظر داده‌اند در حقوق خصوصی که برای افراد عادی هیچ فعالیتی منعی ندارد مگر اینکه صراحتاً برای آن منع قانونی وضع شود. تا زمانی که این کار جرم‌انگاری نشده باشد غیرقانونی نیست. ماینینگ هم فعلا قانونی ندارد. اینکه چرا قانونی ندارد قانون‌گذار کند بوده است.
موضوع دیگر این است که ماینینگ در ابعاد صنعتی در حال انجام است و قبلاً توسط آقای ابوالحسن فیروزآبادی به عنوان صنعت معرفی شده است؛ ولی در صنایع ما هنوز تعرفه‌ای برای برق مورد نیاز این صنعت وضع نشده است. این ربطی به فعالان این صنعت ندارد که در حال حاضر با آنها مثل مجرم برخورد می‌شود. اگر قرار است غیرقانونی باشد در قانون باید ذکر شود؛ ولی صرفا گفتن اینکه غیرقانونی است، کافی نیست.
مطالب مرتبط
