نگاهی به شماره پلاک این خودرو نشان می دهد که بیشتر آنان از استان های غربی کشور به ویژه با قومیت های لر، کرد و لک هستند.

برخی از این افراد با تجمع در مقابل نقطه های مسافرخیز به صورتی کاملا ناشیانه و چاله میدانی جذب مسافر را انجام داده و هنگامی که با هم ولایتی های خود دور هم جمع می شوند صحنه های نامناسبی از چشم چرانی و متلک را نسبت به عابران خلق می کنند.

افرادی که به لهجه لری، لکی و زبان کردی کرمانشاهی آشنا باشند به خوبی می توانند تشخیص دهند که این تازه واردهای پایتخت چه حسی به بالا شهر نشینان داشته و با چه الفاظی آنان را خطاب می کنند.

آنان بهترین نقاط تهران را برای مسافرکشی انتخاب کرده و راهی محله های جردن، میرداماد و سعادت آباد شده اند.

نویسنده این مطلب که خود از قوم لر بوده و دلبستگی عمیق به زاگرس نشینان دارد، بر این باور است که هر ایرانی با هر قومیت و مذهبی حق دارد در هر نقطه کشور محل کار و زندگی خود را انتخاب کند اما بهتر است به فرهنگ عمومی و قواعد آن محل احترام بگذارد و مردم آنجا را به مانند مردم شهر و دیار خود دوست بدارد.

مسافرکشان پلاک شهرستانی، شریفند چون برای معاش خود و خانواده شان تلاش می کنند اما باید این موضوع را در نظر داشته باشند که مردم تهران فرقی با خواهران و برادران و همشهریان آنها ندارند. بنابراین بهتر است برای خود و قومیتشان شان و شخصیتی قائل شوند و رفتاری از آنان سرنزند که شخصیت اقوام بزرگ و اصیل ایرانی را زیر سوال ببرند. 

حفظ و حراست از اخلاق در جامعه بر عهده هر شهروند است. بنابراین شایسته است که مسافر کشان شخصی یاد بگیرند که:

1.  حق سوار کردن مسافر با تاکسی های خطی آن منطقه است.

2.  حق را با گرز و قمه و چاقو کشی نمی گیرند، بلکه حق در کنار رعایت حقوق دیگران گرفتنی است.

3.  اگر خانمی چهره زیبایی دارد، لباس مد روزی پوشیده است و به شما اعتماد می کند که در خودروتان بنشیند، الزاما پیام عاشقانه ای برای شما نمی فرستد و دلی در جایی دیگر انتظارش را می کشد.

4.  هر جای خیابان برای خودرو پارک کردن مناسب نیست. هر جا نمی شود مسافر را سوار کرد و اگر کسی تذکر داد با چاقو و ناسزا جوابش داده شود.