حمیدرضا قاسمی در گفت و گو با "اقتصادنامه" مطرح کرد: ایجاد این ابزار به بانک نقش محوری در معاملات در شرایط کاهش اطمینان می دهد و واسطه ای تسهیلگر در ایجاد مبادلات می شود.

او افزود: اما در این جایگاه باید دید بانک نقش تسهیلگر را به چه قیمتی انجام می دهد؟ آیا نرخ تسهیلگری آن مناسب است و آیا اسناد و مدارکی که مطالبه می کند برای انجام این تسهیلگری منطقی است و در نهایت آیا این طرح بانکی توانسته هزینه مبادله را کاهش دهد یا نه؟

این کارشناس اقتصادی ادامه داد: به باور من ال سی های داخلی روان کننده جریان مبادلات اقتصادی است به ویژه در شرایط کنونی که اعتماد بین افراد در مبادلات کاهش یافته شاید اگر اعتماد متقابل بالاتر بود، طرحی همچون طراوت با اقبال رو به رو نمی شد اما در شرایط کمبود اعتماد روشی کاراست.

قاسمی اضافه کرد: در همین شرایط کمبود اطمینان است که استفاده از ابزاری مانند چک، هزینه مبادله را بالا می برد، چون در صورت برگشت خوردن چک، یکی از طرفین معامله باید فرآیند هزینه بر و طولانی را صرف دستیابی به پول کند با توجه به اینکه نظام قضایی کشور هم بروکراسی پیچیده ای در زمینه چک های برگشتی دارد و در نتیجه پیگیری مال از دست رفته در این روش معامله بسیار سخت است، در نتیجه اگر در استفاده از ال سی داخلی هزینه معامله بالا نرود، جایگزین خوبی برای چک است.