سیدابراهیم رییسی، روز گذشته (یکشنبه ششم آذر) در اجتماع مردم جاسک گفته "سرمایهگذاران اطمینان داشته باشند که سرمایهگذاری در جاسک تضمین سرمایه و سود را به همراه دارد."
به گزارش اقتصادنامه به نقل از "فردای کیش" در این رابطه چند پرسش مطرح است:
۱. بهتر نیست رئیسجمهور سودِ سرمایهگذاری در کل کشور را تضمین کرده و محصور به منطقهای خاص نکند؟
۲. آیا سرمایهگذارانی که در کیش و قشم و سایر مناطق آزاد کشور سرمایهگذاری کردهاند، سودشان تضمین شده که در سواحل مکران و بندر جاسک هم تضمین شود؟
۳. رئیس جمهور بر اساس قانون حافظ سرمایه و امنیت همه مردم است یا یک منطقه از کشور؟
۴. فرض کنیم دولت بهمنظور توسعه سواحل مکران و نقاط محرومی چون بندر جاسک مشوقهایی برای سرمایهگذاران در نظر گرفتهاست. بهتر نیست جزییات این بسته حمایتیِ دولت و مدت اعتبار آن اعلام شود تا سرمایهگذاران آن را مورد سنجش قرار دهند و ارزیابی کنند که آیا میتوانند ریسک سرمایهگذاری در چنین مناطقی را بپذیرید؟
۵. در ادبیات علم اقتصاد گفته میشود که سرعت فرار سرمایه بسیار بالاست، آیا دولت، مجلس و قوه قضاییه اقدامی در جهت حفظ انگیزه سرمایهگذاران انجام دادهاند تا صاحبان سرمایه خود تصمیم بگیرند در چه نقاطی از کشور سرمایهگذاری کنند و سودآوری بیشتری داشته باشند؟
بهنظر میرسد دولتِ سیزدهم با بکارگیری افراد ضعیف در دستگاههای اجرایی، عملا بستر فرار سرمایهها را بوجود آورده و از وظیفه اصلی خود که شایستهسالاری و تخصصگراییست، بدور شده است.
سرمایهگذاران در مناطق آزاد و سایر بخشهای اقتصادی کشور زمانی از سرمایهگذاری مطمئن خواهند شد که اولا دولتِ مداخلهگر به دولتِ ناظر تبدیل شود و ثانیا افرادی در راس دستگاههای جذب سرمایه قرار گیرند که با فرهنگ بخش خصوصی آشنا باشند.
طبیعتا هدف سرمایهگذاران از سرمایهگذاری خلق ثروت است. با این فرض آیا دولت رئیسی توانسته فضایی را بوجود آورد که سرمایهگذاران فعلی، قادر به سودآوری از سرمایهگذاری گذشته خود باشند؟
استقرار دولت سیزدهم و نگاه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دولتمردان و افرادی که بهکار گمارده تا چه اندازه باعث فرار سرمایه، عدم اطمینان سرمایهگذاران و کاهش سوددهی سرمایهگذاریهای صورت گرفته، شده است؟
منبع: فردای کیش