تورمگرایان کسانی هستند که میخواهند مشکل تولید را در ایران با وامهای ارزانقیمت حل و فصل کنند. با وجودی که میدانند ما دهههاست که این راه بدون ثمر را رفتهایم و چیزی جز تورمهای افسارگسیخته عایدمان نشده و به کشوری با مداومترین تورم دورقمی تاریخ بدل شدهایم.
در مقام پاسخ به تورمگرایان باید گفت سیاستهای انقباضی نه تنها میتواند یکی از مشکلات عمده اقتصاد ایران یعنی تورم را حل کند، بلکه بر عکس آنچه همگان می انگارند، اثری مثبت بر تولید ملی خواهد داشت. یکی از جنبه های کاهش تورم از سطوح فعلی بر رشد اقتصادی و سرمایهگذاری پیش از این بارها مورد اشاره قرار گرفته و آن، کاهش سطح ریسک و پیشبینیپذیری بیشتر اقتصاد است که میتواند بر تصمیمهای سرمایهگذاری و در نتیجه رشد اقتصادی موثر باشد؛ اما جنبه دیگری از آن کمتر مورد توجه بوده است.
تورم مزمن دورقمی در بلندمدت باعث شده است تا منابع از بنگاههای کارآمد به سمت بنگاههای ناکارآ و دارای قدرت چانهزنی بالا برای جذب منابع حرکت کند. از این رو، تورم مزمن موجب افت بهرهوری در اقتصاد ایران شده است. اما تورم چگونه ساختار تولید را به نفع بنگاههای ناکارآمد برهممیزند؟
از این روست که اعتبارات خلقشده موثر بر تورم بهطور مداوم در حال بازتوزیع منابع از سمت بنگاههای بهرهور به سوی بنگاههای ناکارآمد است؛ بهویژه وقتی تورم مزمن و همیشگی شود.
سیاست انقباضی ضدتورمی، جلوی تداوم این تغییر ساختار تولید را میگیرد و باعث میشود صنایع به شکل کارآمدتری تولید کنند و بهرهوری بالا رود. افزایش بهرهوری یعنی از منابع یکسان، تولید بیشتری حاصل میشود و این موجب رشد و رفاه بیشتر میشود.
هرچند اکثرا فکر میکنند با وامدهی، خلق اعتبار و هدایت نقدینگی میتوان به تولید کمک کرد. اگر دید کلانی به پدیده رشد داشته باشیم، درمییابیم سیاست انقباضی که کنترل تورم را در اولویت قرار دهد، میتواند مفیدتر باشد؛ هرچند به دهان گروههای ذینفع شیرین نیاید.
منبع: دنیای اقتصاد
مطالب مرتبط
نظرات کاربران برای این مطلب فعال نیست