در حالی که ایتالیا هنوز با کرونا  دست و پنجه نرم می‌کند، با بدترین بحران اقتصادی در دهه‌های گذشته روبرو است. به دنبال کشمکش‌ها در مورد چگونگی هزینه کردن منابع مالی برای مقابله با ویروس کرونا، و فروپاشی دولت قبلی در ماه گذشته، آقای دراگی، یک دولت وحدت ملی بین احزاب اصلی سیاسی ایتالیا  تشکیل داد و با حمایت بزرگترین گروه در پارلمان، جنبش پنج ستاره، دراگی اکنون از حمایت سیاسی طیف وسیعی در ایتالیا برخوردار است.
به گزارش اقتصادنامه به نقل از بی‌بی‌سی، دراگی، مقام ارشد جنبش پنج ستاره لوئیجی دی مایو، مقام ارشد  اتحادیه حزب پوپولیست راست افراطی جیانکارلو جیورجتی و آندره اورلاندو  از حزب دموکرات چپ میانه را به عنوان وزیر امور خارجه، وزیر صنعت و وزیر کار دولت ایتالیا منصوب کرد. هفته آینده دولت وی باید رای اعتماد مجلس ایتالیا را به دست آورد که با حمایت طیف وسیع احزاب از او بیشتر امری تشریفاتی است. ماریو دراگی که پیش‌تر توانسته  بود در اوج بحران منطقه یورو، به عنوان رئیس بانک مرکزی اروپا، یورو و اتحادیه اروپا را نجات دهد حالا در موقعیت بسیار متفاوت قرار گرفته و به عنوان نخست وزیر در زادگاه خویش ایتالیا قدم نهاده  است. چالش کنونی وی، وضعیت نگران‌ کننده‌ یکی از بزرگترین اقتصاد‌های اتحادیه اروپا است که از یک دهه رکود اقتصادی در یک سیستم سیاسی بی‌قاعده حاصل می‌شود. به عنوان مثال، نرخ بیکاری جوانان در ایتالیا، دو برابر متوسط اتحادیه اروپا است و در رقابت اقتصادی با کشورهای صنعتی اروپای شمالی باز مانده است. ویروس کرونا این وضعیت را تشدید کرد. انتخاب دراگی برای کشوری که  از جنگ جهانی دوم در معرض خطر قرار دارد، روزنه امیدی محسوب می‌شود. بیشتر احزاب سیاسی ایتالیا حالا با اکثریت آرا از وی حمایت می‌کنند. بنابراین، در حالی که ماریو دراگی برای بازسازی اقتصاد ایتالیا تلاش می کند، می تواند وضعیت این کشور را نیز در صحنه بین المللی بهبود بخشد.
به نقل از واشنگتن‌پست، جولیو ساپلی، اقتصاددان برجسته و نام‌آشنای ایتالیایی اعتقاد دارد اگر دراگی پا به میدان نمی‌گذاشت اقتصاد ایتالیا نابود می‌شد. به گفته ساپلی، دراگی هفتاد و سه ساله یک سیاستمدار اعتدالگرای بسیار زیرک است. بر اساس کتابی از تیموتی گیتنر، وزیر خزانه‌داری آمریکا، هشت سال دوران دراگی در هدایت بانک مرکزی اتحادیه اروپا از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹، نقطه عطفی در آرامش ااقتصاد مضطرب اروپا بود. همچنین، وزیر سابق دارایی یونان، یانیس واروفاکیس، که در جریان بحث‌برانگیز نجات اقتصاد یونان با دراگی درگیر شده بود، اعلام کرد دراگی و مرکل، افرادی هستند که اروپا را اداره می‌کنند. او اعتقاد دارد دراگی یکی از دو یا سه فرد با کفایت در اتحادیه اروپاست و وی باهوش و کارآمد خواند. واروفاکیس که اکنون حزب چپ گرای یونان را رهبری می‌کند، در عین حال می‌گوید دراگی سیاستمداری است که مشکلی با نادیده گرفتن انسان‌ها ندارد. 
یک مقام دولتی هم که خواست نامش فاش نشود، دراگی را مردی متفاوت از دیگر سیاستمداران توصیف کرد که از بازی گلف و تماشای بسکتبال لذت می‌برد و شوخ طبعی انگلیسی دارد. به گفته وی، دراگی هرگز علاقه خاصی به ورود به سیاست ایتالیا نداشته اما اکنون به دلیل احساس مسئولیت و این که رئیس دولت، سرجیو ماتارلا از او خواسته، این وظیفه را پذیرفته است. 
به نظز می‌رسد در شرایط کنونی، ایتالیایی‌ها مشتاق دولتی به رهبری دراگی بوده و ظاهرا برخی از کینه‌های قبلی خود را در رابطه با او فراموش کرده‌اند. هنگامی که دراگی تازه کار خود را در بانک مرکزی اروپا آغاز کرد، با نوشتن نامه‌ای مخفیانه که بعدا توسط مطبوعات ایتالیا به بیرون درز کرد، از دولت ایتالیا خواست تا در قوانین کار تغییراتی اعمال کرده و سیاست‌های ریاضتی را در پیش بگیرند. در پی درخواست او نرخ بهره وام در ایتالیا افزایش یافت، و نخست وزیر وقت سیلویو برلوسک سیاست‌های ریاضتی را پیاده کرد.
جنبش پنج ستاره و برخی احزاب دیگر که پیش‌تر منتقد جدی دراگی بودند، اما حالا با رکود اقتصادی بی‌سابقه ایتالیا نمی‌توانستند گزینه پیش رو، ماریو دراگی معروف به سوپر ماریو را برای رهبری دولت ایتالیا رد کنند. ایتالیا بیش از هر چیز به رهبری نیاز دارد که بتواند بیش از ۲۰۰ میلیارد یورو کمک بلاعوض و وامهای کم بهره دریافتی از اتحادیه اروپا  را مدیریت کند و در این میان، یک اقتصاددان در قامت ماریو دراگی مناسب‌ترین گزینه پیش رو به نظر می‌رسید. اگر احزاب در چنین شرایطی از حمایت دراگی امتناع می ورزیدند و او موفق به تشکیل دولت نمی شد، در انتخابات بعدی قاعدتا محبوبیت خود را در ایتالیا از دست می‌دادند. به طور کلی دراگی علاوه بر چالش‌های اقتصادی، با چالش راضی نگاه داشتن  احزاب در ایتالیا نیز مواجه است و چنانچه در مدیریت راهبردی خود موفق عمل نکند حمایت احزاب از وی کمرنگ خواهد شد.