در زمان دکتر عالیخانی در مصدر وزارت اقتصاد طرح های صنعتی متعددی ایجاد شد از جمله آنها طرح احداث کارخانه ذوب آهن بود که هیچ. کشوری حاضر به ارائه تکنولوژی آن به ایران نبود. دکتر عالیخانی با درایت و مدیریت کم نظیری کارخانه ذوب آهن را در قبال گاز که عمدتا به هدر میرفت در ایران ایجاد کرد. دکتر محمد یگانه در خاطرات خود می نویسد روزی سفیر امریکا به او زنگ می زند و او را به شام دعوت می کند دکتر یگانه از سفیر می پرسد با رئیس یا بدون رئیس؟، سفیر در پاسخ می گوید بدون رئیس. دکتر یگانه از سفیر وقت می خواهد تا به او پاسخ دهد. پس از قطع تلفن نزد دکتر عالیخانی می رود و موضوع را با او در میان می‌گذارد. دکتر عالیخانی به دکتر یگانه می گوید بعد از ساعت 7 به آنجا برو. چون سفیر می خواهد از چگونگی قرارداد مطلع و احتمالا کارشکنی کند. هیات شوروی برای عقد قرارداد ساعت 5 با دکتر عالیخانی قرار داشتند. ساعت 5 یکی از مهمترین قراردادهایی که برای ساخت بسیاری از ماشین آلات مفید بود، منعقد می شود.

 دکتر یگانه همچنین در خاطراتش می نویسد بهنگام قرارداد ماشین سازی تبریز هیات خارجی به مهندس توکلی از مدیران وزارت اقتصاد و طرف قرارداد بیشنهاد رشوه می دهند (مهندس توکلی دومین مدیرعامل شرکت مس و بعدها وزیر نیرو که چند وقت قبل درگذشت)،  مهندس توکلی موضوع را با دکتر عالیخانی در میان می گذارد، دکتر عالیخانی به مهندس توکلی می گوید به هیات چکسلواکی بگوید به مقدار رشوه تخفیف دهند.

دکتر عالیخانی بعد از پروفسور رضا رئیس دانشگاه تهران شد. او ضمن آنکه از مدیریت قوی در دانشگاه برخوردار بود و اساتید برجسته ای مانند دکتر جناب که مورد تایید مسولان امنیتی وقت کشور نبود را به ریاست دانشکده ها برگزید. باب گفت و گو با انجمن های دانشجویی و اساتید را گشود و جلسات گفت و گو بی پرده و با آزادی انجام می شد. او همچنین موافقت نکرد تا گارد در دانشگاه مستقر شود. در گفت و گوها بسیار صبور و خویشتن دار بود. دکتر عالیخانی بعد از دکتر سیاسی شاید بهترین رئیس دانشگاه تهران بود. او متاسفانه قربانی دسیسه ای شد و در کنفرانس روسای دانشگاه های کشور در رامسر تصمیم به برکناری او گرفته شد. 

روانش شاد یادش گرامی باد